Deze hartritmestoornis is genoemd naar de artsen Wolff, Parkinson en White, die haar voor het eerst hebben beschreven. De oorzaak van deze stoornis is een extra groepje prikkelgeleidende cellen in het weefsel tussen de boezems en de kamers. Hierdoor kan een andere weg ontstaan om de prikkel door te geven van de sinusknoop naar de kamers; de prikkel gaat dan dus niet via de AV-knoop.
Het probleem hiermee is dat de AV-knoop ervoor zorgt dat de kamers iets later samentrekken dan de boezems.
Via de omweg gebeurt dat echter niet. Dit kan het hartritme veel sneller maken. De behandeling hiervoor is het wegbranden van de extra cellen door ablatie.