De behandeling met medicijnen voor patiënten met etalagebenen is omstreden. Met behulp van geneesmiddelen als pentoxyfylline wordt wel geprobeerd de zuurstoftoevoer naar de spieren te vergroten. Uit onderzoek blijkt echter dat dit weinig effect heeft in vergelijking met een placebo. Ook andere middelen, zoals calciurnantagonisten of aspirine worden wel voorgeschreven. De werking ervan is echter uiterst onzeker volgens de arts Ivan Wolffers, schrijver van het standaardwerk Medicijnen.
Een veelgebruikte methode om vernauwingen in de slagaders op te heffen, is dotteren. Bij deze techniek, ook wel angioplastiek genoemd, wordt een ballonnetje in het vernauwde deel van de slagader gebracht. Door het ballonnetje op te blazen wordt geprobeerd de vernauwing weg te drukken. Vaak is het effect echter slechts tijdelijk, en de ingreep is niet zonder risico.
Als dotteren niet helpt, of niet mogelijk is, wordt vaak een bypass operatie uitgevoerd. Van een stukje ader uit een ander deel van het lichaam, of soms van synthetisch materiaal, wordt een buisje gemaakt. Dit wordt aangesloten op het vernauwde deel van de slagader, zodat het bloed kan worden omgeleid.
Ook kan het afgesloten of vernauwde deel van de slagader worden vervangen door een transplantaat.
Tot slot is er nog de mogelijkheid om de zenuwen rond het vernauwde gedeelte door te snijden (sympatectomie), waardoor er in de slagaders geen krampen meer optreden. Dit doet echter alleen iets aan de pijnklacht, maar niets aan de oorzaak.
Soms is amputatie onvermijdelijk, bijvoorbeeld omdat geïnfecteerd weefsel moet worden verwijderd, of om verergering van gangreen (koudvuur) te voorkomen.